من و دلم و یه فنجون قهوه تلخ

اینجـا مَنـ مینِویسَم...

خُودَم را...

لَحظِه هایَم را...

عَصَبانیَتَـم را...

دِلتَنگی هایَم را...

غُرغُر هایَم را

گِـلِه هایی کِ هیچـ گاه بِ زَبانـ آوَردِه نِمیشَوَند وَ مُدامـ نِوِشتِه میشَوَند

چیزهایی کِ روزی آزارَمـ میدادِه...

خُودَم را...

تو را...

او را...

همه را...

تویِ آشُفتِه تَرینـ لَحَظاتـ هَم مَرا بِبینی ظاهِرَم آرام اَستـ

اما اینجا کَلَمِه هام فَریاد اَستـ...

اینجا مالِـ مَنـ اَستـ...

مالِـ خودَم...

هَر جور دِلَم بِخواهَد توشـ مینِویسَم تا آرامَم کُنَد وَقتی صِدا کَم می آوَرَم...

وَقتی دَردَم میگیرَد

وَقتی بُغضـ میکُنَم...

وَقتی میمیرَمـ...

هَرکَسـ دِلَشـ گِرِفته اَستـ اَز اینـ جا بِرَوَد

اینجا اُتاقِ خاطِراتِ تَرَکـخُوردِه مَنـ اَستـ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: